Het doel van sociale media is om opgemerkt te worden en om tegenwoordig opgemerkt te worden zijn sociale media nodig. Toegang is makkelijker, aantallen zijn groter, relaties gaan sneller.
Het probleem is dat we een digitale representatie van onszelf willen presenteren die perfect is, alle gebreken weggevaagd. Je ziet geen foto's van huilende mensen in een bibliotheek op een regenachtige dag met een blog over de ruzie die dit veroorzaakte. Onze digitale ikken zijn neppe eendimensionale leugens - we zijn meesters geworden in impressiemanagement, allemaal op zoek naar bevestiging van onze eigenwaarde door middel van romantische fantasieën waarbij de ideale partner wordt geconstrueerd in de geest van de gebruiker.
Dit alles maakt ons klaar voor een val. Een val van verschillende gradaties waarbij teleurstelling heerst omdat de verwachtingen onrealistisch zijn. Bijvoorbeeld Tinder, het meest succesvolle datingplatform met 50 miljoen gebruikers. Swipe naar links, swipe naar rechts, vermindert de angst voor afwijzing tot vrijwel nul omdat je nooit zult weten of iemand je leuk vindt tenzij je zelf naar rechts hebt 'geswiped'. Je kunt zelfs nummers en foto's delen waardoor de gebruiker meer ruimte heeft om zijn of haar perfecte digitale zelf te delen. Het is onvermijdelijk dat het echte leven ons in de steek laat. Het echte leven is niet de eindeloze highlight reels die we zien op sociale media. Tinder-gebruikers vergeten snel hoe echte relaties en face-to-face communicatie werkt.
Een van de meest trieste beelden die we tegenwoordig zien, is een groep twintigers/dertigers van gemengd geslacht die rond een tafel zitten en allemaal op hun telefoon zitten. We zien het overal. Wat zijn ze aan het doen? Tinder en andere apps geven ons de indruk dat er altijd wel een beter iemand is; de opties zijn zo groot dat gebruikers de weg van de minste weerstand kiezen en ervoor kiezen om geen keuze te maken in plaats van (misschien) de verkeerde. Het gras is altijd groener, zelfs als de juiste persoon voor jou misschien wel tegenover je zit.
Het echte gevaar is dat we ons leven IN de media leven en niet MET de media, waardoor we niet meer in staat zijn om een serieuze relatie aan te gaan en te daten. Deze ziekte komt meer voor bij jongere mensen, maar het verspreidt zich. De veertigplussers brengen, zelfs als ze die fysieke date hebben, veel tijd door op onze telefoons. 40% van de partnerparen zegt dat ze zich storen aan de tijd die hun partner aan de telefoon besteedt. Het is vervelend voor sommigen, veroorzaakt jaloezie bij anderen en het kan de alledaagse aspecten van het dagelijks leven minder interessant laten lijken, terwijl het in feite die alledaagse momenten zijn die met de meeste nostalgie worden herinnerd wanneer de relatie eindigt.
De moraal van het verhaal is simpel: gebruik sociale media, laat het jou niet gebruiken. Sociale media kunnen helpen op veel gebieden in je leven, het kan je helpen om verbonden te blijven en het is een tijdcapsule van herinneringen, maar als je merkt dat je je relatie vergelijkt met wat je online ziet, is het misschien het beste om accounts die je een slecht gevoel geven te ontvolgen en je te richten op accounts die je een sterk gevoel geven.
Als iets van dit resoneert, kan je smartphone je vertellen hoeveel tijd per week je besteedt aan sociale media - waarom zou je die tijd niet verminderen en het echt houden?
